شنبه، مهر ۰۶، ۱۳۸۷

نمایش احمدی نژآد در برابر افزایش فشار بین المللی


فراسوی خبر ... شنبه 6 مهر

نمایش احمدی نژآد در برابر افزایش فشار بین المللی


زینت میرهاشمی






حرفهای احمدی نژاد در نیویورک ما را به یاد مثل معروف ایرانی می اتدازد که «سوسکه از دیوار بالا می رفت و مادرش به او می گفت قربان پاهای بلوریت بروم». پاسداری که توانایی حل گاز، برق و آب مردم را ندارد و هنرشان افزایش فقر و مصیبت برای مردم ایران است خود را آلترناتیو بحران سرمایه داری موجود اعلام می کند. هزینه سیاستهای ماجراجویانه احمدی نژاد را کارگران و مزدبگیران ایران می پردازند که از نظام انگلی جمهوری اسلامی جیزی جز فقر و بیکاری نصیبشان نشده است.

احمدی نژاد آدینه 5 مهر، وقتی وارد ایران شد طبق معمول حرفهای بی سر و تهی گفت. وی ادعا کرد که «مشکلات دیگری هم در جهان است که در راستای مشکلات خودمان باید به آن بپردازیم که از جمله آنها مشکلات اقتصادی است». در تمام حرفهای احمدی نژاد فقط یک جمله درست بود و آن «نام ایران در صدر اخبار دنیا قرار گرفته است.» به راستی ایران به عنوان کشوری که کودکان در آن اعدام می شوند، زنان سنگسار می شوند و جوانان سزکوب می شوند و .... باید به طور مرتب در صدر اخبار جهانی باشد. انعکاس این موضوع را می توان در برخورد مسئولان دیگر کشورها در سازمان ملل هنگامی که احمدی نژاد به تریبون رفت دید. شهاب نیوز در رابطه با آبروریزی این سفر می نویسد:«عصر سه شنبه سخنرانیهای شدیدالحن سران کشورهای آمریکا، فرانسه و آرژانتین علیه ایران در حضور و سکوت محمود احمدی نژاد ایراد شد.» این منبع از جملات «تند و گزنده» علیه جمهوری اسلامی نوشته و ادامه می دهد «جملاتی که از درخواست برای تحریم بیشتر ایران آغاز شد و با درخواست برای «بازداشت» تعدادی از مقامات نظام پایان یافت.»

بنابرین نمایشهای احمدی نژادی و دروغگوئیهای او که موجب تمسخر همه قرار می گیرد، در حقیقت بازتاب فشار بین المللی بر سر اجرایی شدن قطعنامه های شورای امنیت است. آدینه 5 مهر، وزرای خارجه 5 عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر سر پیش نویس قطعنامه جدیدی علیه جمهوری اسلامی برای تن دادن به قطعنامه های شورای امنیت به توافق رسیدند. این توافق در حالی است که پایوران نظام روی اختلاف روسیه با غرب حساب باز کرده بودند. علیرغم همه مماشاتی که دول عربی با رژیم می کنند و بهای آن سرکوب بیشتر مردم در داخل است، اما موضوع اساسی همچنان روی میز است. سرانجام باید این رژیم به قطعنامه های سازمان ملل تن دهد.