تلاش مذبوحانه احمدینژاد براى مخفی نگاه داشتن برنامه تسلیحاتی اتمی و ممانعت از قاطعیت جهانی
به اذعان خود رژیم، هزینه تولید انرژی از طریق اتمی در ایران بارها گرانتر از تولید انرژی توسط سوختهای فسیلی مانند نفت است. مجلس رژیم آخوندی در یک گزارش محرمانه کارشناسی در بهمن۱۳۸۲ ، که پس از افشای سایتهای نطنز و اراک از سوی مقاومت، تهیه شده بود، تصریح میکند: «ایران از نظر ذخایر اورانیوم بسیار فقیر است و معادن شناخته شده موجود تنها میتواند ۲۰درصد سوخت نیروگاه ۱۲۰۰مگاواتی بوشهر را تأمین کند. از این رو میتوان انتظار داشت کل اعتبارات منظور شده براى این امر مثل اعتبارات هزینه شده قبل از انقلاب به هدر خواهد رفت».
در قسمت جمعبندی این گزارش که طی کنفرانسی در پاریس از سوی مقاومت ایران افشا شد، آمده است: «احداث نیروگاه بوشهر از روز اول بر اساس نقطه نظرات غیرکارشناسی شکل گرفت… عدم وجود سوخت اتمی در کشور بزرگترین چالش احداث نیروگاه اتمی به شمار میرود و از این نظر توسعه نیروگاههای اتمی کشور را به خارج وابسته خواهد کرد که با مصالح و منافع کشور منافات دارد. از نظر قیمت تمام شده هر واحد برق تولیدی، قیمت تولید برق نیروگاههای فسیلی با سوخت گاز به مراتب کمتر از نیروگاه اتمی است. هزینه سرمایهگذاری نیروگاههای اتمی نیز ۲ تا ۳برابر سرمایهگذاری نیروهای بخاری فسیلی است. از این رو از دید تولید برق احداث نیروگاههای اتمی منطقی به نظر نمیآید».
احمدینژاد در عین حال با تبلیغات گوبلزی مانند اینکه «متخصصین و دانشمندان ما تسلط کاملی بر فناوری هسته‌یی پیدا کردند»، «شاید ما تنها کشوری باشیم که همه دستاوردها را از نقطه صفر تا پایان در اختیار داریم»، «ظرف۲۴ ساعت اولین محموله سوخت ۲۰درصد به دست آمد» و ضمن اشاره بر داشتن توانایی غنیسازی با استفاده از تکنولوژی لیزری، میخواست چنین القا کند که رژیم در زمینه تکنولوژی اتمی از نقطه بىبازگشت عبور کرده و کار از کار گذشته است و اعمال قاطعیت و تحریم علیه این رژیم نمیتواند نقش بازدارندهیی ایفا کند.
دستیابی به سلاح اتمی تنها وسیله ادامه بقای فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران در بحبوحه مخاصمات فزاینده درونی، منفوریت بیسابقه اجتماعی و ایزولاسیون فزاینده بينالمللى است که هرگز توان دست کشیدن از آن را ندارد. امری که ضرورت یک موضع قاطع بينالمللى از جمله اعمال تحریمهای بلادرنگ و همه جانبه نظامی، تکنولوژیک، دیپلوماتیک، اقتصادی و نفتی را بیش از پیش ضروری میسازد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت
۲۱فروردین۱۳۸۹ (۱۰ آوریل۲۰۱۰ )
 سايت اتمي قم |
روز جمعه ۲۰ فروردین، پاسدار احمدینژاد، رئیسجمهور ارتجاع، به یک قدرتنمایی پوشالی و بزرگنمایی ابلهانه از دستاوردهای رژیم در زمینه اتمی و نشان دادن «نسل جدیدی از سانترفیوژها» دست زد.
وی گفت: سایت اتمی نطنز، با نصب ۶۰هزار سانترفیوژ از نسل جدید بجای تأمین سوخت مورد نیاز یک نیروگاه برق در سال، سوخت مورد نیاز ۶ نیروگاه را تأمین خواهد کرد.
او همچنین با یک محاسبه دروغین، که هیچ کودکی را نمی فریبد، مدعی شد هزینه تولید برق توسط نیروگاه اتمی بوشهر اگر به راه بیفتد، تقریبأ ۱۰بار ارزانتر از تولید برق توسط نفت است.
در حالیکه رژیم آخوندی در محاصره بحرانهای داخلی و خارجی، بیش از هر زمان دیگر نیازمند دستیابی به بمب اتمی است، با این نمایشهای مسخره میخواهد وانمود کند پروژههای اتمیش، صلحآمیز و هدف نهاییش تولید انرژی است. علاوه بر جنبههای اطلاعاتی، از نظر تکنیکی نیز همه کارشناسان می دانند که تأسیسات اتمی رژیم، براى تولید بمب اتمی شکل گرفته است. علاوه بر کارشناسان خارجی، مقامها و ارگانهای خود رژیم نیز این ادعا، که رژیم توان تولید اورانیوم غنی شده در ابعاد مورد نیاز تولید برق را بهزودی کسب خواهد کرد، قویا رد میکنند.
او همچنین با یک محاسبه دروغین، که هیچ کودکی را نمی فریبد، مدعی شد هزینه تولید برق توسط نیروگاه اتمی بوشهر اگر به راه بیفتد، تقریبأ ۱۰بار ارزانتر از تولید برق توسط نفت است.
در حالیکه رژیم آخوندی در محاصره بحرانهای داخلی و خارجی، بیش از هر زمان دیگر نیازمند دستیابی به بمب اتمی است، با این نمایشهای مسخره میخواهد وانمود کند پروژههای اتمیش، صلحآمیز و هدف نهاییش تولید انرژی است. علاوه بر جنبههای اطلاعاتی، از نظر تکنیکی نیز همه کارشناسان می دانند که تأسیسات اتمی رژیم، براى تولید بمب اتمی شکل گرفته است. علاوه بر کارشناسان خارجی، مقامها و ارگانهای خود رژیم نیز این ادعا، که رژیم توان تولید اورانیوم غنی شده در ابعاد مورد نیاز تولید برق را بهزودی کسب خواهد کرد، قویا رد میکنند.
به اذعان خود رژیم، هزینه تولید انرژی از طریق اتمی در ایران بارها گرانتر از تولید انرژی توسط سوختهای فسیلی مانند نفت است. مجلس رژیم آخوندی در یک گزارش محرمانه کارشناسی در بهمن۱۳۸۲ ، که پس از افشای سایتهای نطنز و اراک از سوی مقاومت، تهیه شده بود، تصریح میکند: «ایران از نظر ذخایر اورانیوم بسیار فقیر است و معادن شناخته شده موجود تنها میتواند ۲۰درصد سوخت نیروگاه ۱۲۰۰مگاواتی بوشهر را تأمین کند. از این رو میتوان انتظار داشت کل اعتبارات منظور شده براى این امر مثل اعتبارات هزینه شده قبل از انقلاب به هدر خواهد رفت».
این گزارش میافزاید: «مجلس شورای اسلامی از این دو طرح بزرگ (نطنز و اراک ) و پروژههای وابسته مطلع نبوده و مشخص نیست اعتبارات این طرح از کجا تأمین شده و بر اساس چه روالی این طرح شروع و اجرا شده است. کما اینکه در عملکرد سه ساله دولت نیز هیچگونه اشارهیی به این طرحها نشده است».
در قسمت جمعبندی این گزارش که طی کنفرانسی در پاریس از سوی مقاومت ایران افشا شد، آمده است: «احداث نیروگاه بوشهر از روز اول بر اساس نقطه نظرات غیرکارشناسی شکل گرفت… عدم وجود سوخت اتمی در کشور بزرگترین چالش احداث نیروگاه اتمی به شمار میرود و از این نظر توسعه نیروگاههای اتمی کشور را به خارج وابسته خواهد کرد که با مصالح و منافع کشور منافات دارد. از نظر قیمت تمام شده هر واحد برق تولیدی، قیمت تولید برق نیروگاههای فسیلی با سوخت گاز به مراتب کمتر از نیروگاه اتمی است. هزینه سرمایهگذاری نیروگاههای اتمی نیز ۲ تا ۳برابر سرمایهگذاری نیروهای بخاری فسیلی است. از این رو از دید تولید برق احداث نیروگاههای اتمی منطقی به نظر نمیآید».
احمدینژاد در عین حال با تبلیغات گوبلزی مانند اینکه «متخصصین و دانشمندان ما تسلط کاملی بر فناوری هسته‌یی پیدا کردند»، «شاید ما تنها کشوری باشیم که همه دستاوردها را از نقطه صفر تا پایان در اختیار داریم»، «ظرف۲۴ ساعت اولین محموله سوخت ۲۰درصد به دست آمد» و ضمن اشاره بر داشتن توانایی غنیسازی با استفاده از تکنولوژی لیزری، میخواست چنین القا کند که رژیم در زمینه تکنولوژی اتمی از نقطه بىبازگشت عبور کرده و کار از کار گذشته است و اعمال قاطعیت و تحریم علیه این رژیم نمیتواند نقش بازدارندهیی ایفا کند.
دستیابی به سلاح اتمی تنها وسیله ادامه بقای فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران در بحبوحه مخاصمات فزاینده درونی، منفوریت بیسابقه اجتماعی و ایزولاسیون فزاینده بينالمللى است که هرگز توان دست کشیدن از آن را ندارد. امری که ضرورت یک موضع قاطع بينالمللى از جمله اعمال تحریمهای بلادرنگ و همه جانبه نظامی، تکنولوژیک، دیپلوماتیک، اقتصادی و نفتی را بیش از پیش ضروری میسازد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت
۲۱فروردین۱۳۸۹ (۱۰ آوریل۲۰۱۰ )
پستها
