بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگي جهاني كارگران
اول ماه مه روز همبستگي بين المللي كارگران را به تمامي كارگران، مزدبگيران و زحمتکشان جهان تبريك مي‌گوييم. ما همبستگي خود را با كارگران و مزدبگيران که سازندگان اصلي جهاني انساني و «جهاني ديگر» هستند، اعلام مي‌كنیم و براي جنبش كارگري در سراسر جهان در مبارزه عليه استثمار، استبداد و عقب‌ماندگي موفقيتهاي بزرگ آرزو مي‌كنيم.
در سال گذشته تهاجم عنان گسيخته انحصارات امپرياليستي به سطح زندگي و معيشت توده هاي زحمتكش و پايمال كردن حقوق كارگران همچنان بي وقفه ادامه داشت. بار اصلی جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، تروریسم و بنیادگرایی بر دوش کارگران و مزدبگیران جهان و به خصوص زنان کارگر و زحمتکش بود. در مقابل نقش كارگران و مزدبگيران در جنبش جهاني عليه تعرض انحصارات امپرياليستي و دولتهاي مدافع آنان، و مبارزه كارگران عليه جهاني شدن بربريت و ويرانگري ابعاد گسترده‌اي يافت. مبارزه کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان علیه فقر، بیکاری، جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، دیکتاتوری، تروریسم و بنیادگرایی در سال گذشته همچنان ادامه پیدا کرد.
طی یک سال گذشته کارگران و زحمتکشان ایران شرایط سخت و دشواری داشتند. فقر و سیه روزی زندگی ملیونها تن از کارگران ایران و خانواده هایشان را به تباهی کشیده است.
اخراجهاي دسته جمعي كارگران، خروج كارگاههاي كمتر از 10 نفر از شمول قانون كار، تعرض به سطح زندگي و معيشت كارگران و پائين آمدن هر ساله قدرت خريد كارگران و مزدبگيران ايران از جمله دستاوردهاي رژيم ايران براي كارگران است.
یکی از کارگران معدن سنگرود شرایط وخامتبار زندگی کارگران در آستانه عید نوروز را این گونه تشریح می کند:«امسال عيد براي ما هيچ چيزي از شادي به همراه نداشت. ما فقط شرمنده خانواده خودمان بوديم، نتوانستيم به بچه هايمان عيدي بدهيم، آيا بچه هاي ما دل ندارند؟ آيا عيدي فقط براي آقازاده هاست؟ به خدا اگر زن و بچه نداشتم دلم مي خواست خودم را مي كشتم تا از اين و ضعيت خلاص مي شدم. همه اش تحقير و توهين مي شويم. هيچكس به فكر و ما و وضعيت ما نيست، بارها پيگيري كرده ايم بارها دنبال پرداخت حقوقمان بوده ايم اما كسي دنبال نكرده است. چرا؟ چون خودشا ن در بهترين خانه ها با بهترين وسايل رفاه و آسايش خوشگذراني مي كنند ديگر جايي براي اين باقي نمي ماند كه درد ما را بفهمند. كسي نمي فهمد كه ما از بس تحت فشار بدبختيهايمان هستيم به خانه كه مي رسيم آن فشار را روي زن و بچه هاي بدبختمان خالي مي كنيم. دلم پر است، حيف كه زشت است ولي دلم مي خواهد يك فصل از اين همه بدبختي گريه كنم. ولي هميشه مجبورم كه گريه خودم را فرو بخورم.»( آژانس ايران خبر، سه شنبه 6 فروردین 1387)... برای مطالعهُ کامل بیانیه لطفاُ اینجا کلیک نمایید
اول ماه مه روز همبستگي بين المللي كارگران را به تمامي كارگران، مزدبگيران و زحمتکشان جهان تبريك مي‌گوييم. ما همبستگي خود را با كارگران و مزدبگيران که سازندگان اصلي جهاني انساني و «جهاني ديگر» هستند، اعلام مي‌كنیم و براي جنبش كارگري در سراسر جهان در مبارزه عليه استثمار، استبداد و عقب‌ماندگي موفقيتهاي بزرگ آرزو مي‌كنيم.
در سال گذشته تهاجم عنان گسيخته انحصارات امپرياليستي به سطح زندگي و معيشت توده هاي زحمتكش و پايمال كردن حقوق كارگران همچنان بي وقفه ادامه داشت. بار اصلی جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، تروریسم و بنیادگرایی بر دوش کارگران و مزدبگیران جهان و به خصوص زنان کارگر و زحمتکش بود. در مقابل نقش كارگران و مزدبگيران در جنبش جهاني عليه تعرض انحصارات امپرياليستي و دولتهاي مدافع آنان، و مبارزه كارگران عليه جهاني شدن بربريت و ويرانگري ابعاد گسترده‌اي يافت. مبارزه کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان علیه فقر، بیکاری، جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، دیکتاتوری، تروریسم و بنیادگرایی در سال گذشته همچنان ادامه پیدا کرد.
طی یک سال گذشته کارگران و زحمتکشان ایران شرایط سخت و دشواری داشتند. فقر و سیه روزی زندگی ملیونها تن از کارگران ایران و خانواده هایشان را به تباهی کشیده است.
اخراجهاي دسته جمعي كارگران، خروج كارگاههاي كمتر از 10 نفر از شمول قانون كار، تعرض به سطح زندگي و معيشت كارگران و پائين آمدن هر ساله قدرت خريد كارگران و مزدبگيران ايران از جمله دستاوردهاي رژيم ايران براي كارگران است.
یکی از کارگران معدن سنگرود شرایط وخامتبار زندگی کارگران در آستانه عید نوروز را این گونه تشریح می کند:«امسال عيد براي ما هيچ چيزي از شادي به همراه نداشت. ما فقط شرمنده خانواده خودمان بوديم، نتوانستيم به بچه هايمان عيدي بدهيم، آيا بچه هاي ما دل ندارند؟ آيا عيدي فقط براي آقازاده هاست؟ به خدا اگر زن و بچه نداشتم دلم مي خواست خودم را مي كشتم تا از اين و ضعيت خلاص مي شدم. همه اش تحقير و توهين مي شويم. هيچكس به فكر و ما و وضعيت ما نيست، بارها پيگيري كرده ايم بارها دنبال پرداخت حقوقمان بوده ايم اما كسي دنبال نكرده است. چرا؟ چون خودشا ن در بهترين خانه ها با بهترين وسايل رفاه و آسايش خوشگذراني مي كنند ديگر جايي براي اين باقي نمي ماند كه درد ما را بفهمند. كسي نمي فهمد كه ما از بس تحت فشار بدبختيهايمان هستيم به خانه كه مي رسيم آن فشار را روي زن و بچه هاي بدبختمان خالي مي كنيم. دلم پر است، حيف كه زشت است ولي دلم مي خواهد يك فصل از اين همه بدبختي گريه كنم. ولي هميشه مجبورم كه گريه خودم را فرو بخورم.»( آژانس ايران خبر، سه شنبه 6 فروردین 1387)... برای مطالعهُ کامل بیانیه لطفاُ اینجا کلیک نمایید
برداشتی از سایت ایران نبرد
پستها
