هزینه دنباله روی از جهانی سازی سرمایه بر دوش کارگران ایران

هزینه دنباله روی از جهانی سازی سرمایه بر دوش کارگران ایران

مهمترین

زینت میرهاشمی

اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و حمایت مردمی از آن در ماهی که گذشت همچنان تداوم داشت. شرایط کاری هزاران کارگر نیشکر هفت تپه، عدم دریافت ماهها مزد، ناامنی، بیکاری و بلاتکلیفی نماد چپاولگری دولت به عنوان کارفرمای بزرگ و نیز سرمایه داران دلال صفت و شرکای رانت خور آنان است. رانت خواران نفتی که در اثر افزایش بهای نفت این روزها فربه تر شده اند چشم انداز خراب تر شدن اوضاع اقتصادی را نوید می دهند. در حالی که کارگران و مزدبگیران در ایران شعار می دهند «ما گرسنه ایم، مزد و کار حق مسلم ماست» رژیم حاکم در راستای اهداف خود میلیاردها دلار هزینه تسلیحاتی حزب الله لبنان، حماس و گروههای وابسته به خود در عراق را می پردازد.

روز یکشنبه 12 خرداد همزمان با سفر نوری المالکی به ایران، سخنگوی وزارت خارجه رژیم کمکهای چند میلیارد دلاری رژیم به دولت مالکی را مورد تایید قرار داد. البته این گونه کمکها که رقم ناچیزی از آن برملا می شود علنی بوده و بخش اصلی ان پنهانی انجام می شود. همان بخشی که مردم ایران هزینه آن را پرداخت می کنند.

موج گرانی فزاینده در ایران همزمان با افزایش قیمت نفت خام، فقر و نابرابری را بیشتر کرده است. در مقابله با شرایط اسفبار اقتصادی، سیاستهای رژیم در جهت تخفیف بحران و کاهش تورم نیست.

بنا به آمار نهادهای حکومتی نرخ تورم روز به روز افزایش می یابد. حقوق کارگران و مزدبگیران با میزان رشد نرخ تورم هیچ خوانایی نداشته و اندک اضافه مزد در رویاویی با نرخ تورم وضع معاشی کارگران را وخیم تر کرده است.

این روزها قطع آب، برق و گاز به مشکل مردم اضافه شده است. رژیمی که توانایی رساندن آب و برق به مردم را ندارد خود را بر شانه های مردمی فقیر سوار کرده تا با دستیابی به سلاح اتمی امنیت نظام را تامین کند. پایوران رژیم در برابر نارضایتی مردم مساله خشکسالی را مطرح کرده اند. اما در برابر این بحران راه حلی که ارائه می کنند هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه جیبهای گشاد رانت خواران را پر خواهد کرد.

دولت نظامی امنیتی احمدی نژاد در روز 21 خرداد لایحه ای برای برداشت 4500 میلیارد تومان از حساب ذخیره ارزی به مجلس ارائه کرد. این برداشت ظاهرا برای کمک به واردات کالا جهت مقابله با خشکسالی به قید دو فوریت به مجلس ارائه شد. این راه حل به مافیای واردات که در دست وابستگان حکومتی است خدمت می کند و به تولید داخلی هیچ کمکی نمی کند. در حقیقت سیاست وارادات بی رویه و کاهش تعرفه های گمرکی، با وجود آن که ایران عضو سازمان جهانی تجارت نیست، به جهانی سازی لجام گسیخته لیبرالیسم جدید خدمت می کند. این خدمت به میزانی است که هیچ انگیزه ای برای رقابت در تولیدات داخلی بر جای نمی گذارد.

واردات کالا بیشتر از همه آثار زیانبار خود را روی محصولات کشاورزی گذاشته است. یک نمونه این خسارت چنین است. در پایان سال 84 واردات کشاورزی 3 میلیارد و 720 میلیون دلار بوده است در حالی که در سال 87 این رقم به 10 میلیارد دلار رسیده است. (سرمایه پنجشنبه 23 خرداد) یعنی طی دو سال واردات کشاورزی افزایش 68 درصدی داشته است.

کارشناسان اقتصادی پیش بینی کرده اند که این افزایش واردات به بالارفتن هر چه بیشتر قیمت مواد غذایی در ماههای آینده خواهد انجامید. از طرف دیگر تعرفه روی کالاهای وارداتی از 13.5 به 10 درصد کاهش پیدا کرده است. آثار زیانبار رشد تورم زندگی کارگران و مزدبگیران را به تباهی کشبده است.

بر اساس گزارشهای منابع بین المللی ایران با نرخ تورم بالای 20 درصد رتبه اول در خاورمیانه و رتبه پنجم را در جهان داراست. از میان 200 کشوری که تورم آنها سنجیده شده است ، 175 کشور از ایران تورم کمتر دارند.

بنا بر داده های آماری بانک مرکزی ایران «شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران در اردیبهشت ماه سال 1387 نسبت به فروردین ماه 1.7 درصد افزایش داشته است.» همین گزارش می افزاید نرخ تورم در اردیبهشت 87، نسبه به اردیبهشت 86، نیز 25.3 درصد افزایش داشته است.» (همشهری 20 خرداد 87)

در پایان سال 2007 ایران در ردیف 176 در بین 180 کشور قرار گرفته و تنها 4 کشور اریتره، میانمار و زیمبابوه از ایران تورم بیتشری دارند.» (اعتماد 2 خرداد)

بر اساس گزارش روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی 20 خرداد 87 «در رتبه بندی جهانی سهولت کسب و کار که همه ساله توسط بانک جهانی تهیه می شود اقتصاد کشورها بر حسب 10 شاخص رتبه بندی می شود که امسال ایران با پسرفت 16 پله ای به رتبه 135 تنزل یافته است.»

بر اساس گزارش سازمان بین المللی شفافیت که یک موسسه غیر دولتی آلمانی است دولت ایران را در ردیف کشورهای دارای فساد اقتصادی بالا شمارد0 است. (منبع روزنامه اعتماد 11 خرداد)

روز سه شنبه 14 خرداد کنفرانس جهانی مبارزه با گرسنگی از طرف سازمان خوار و بار و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو) در رم بازگشایی شد. موضوع محوری این کنفرانس که سه روز به طول انجامید، بررسی و راهیافتها در برابر بحران کنونی مواد غذایی بود. در این کنفرانس نمایندگان 191 کشور عضو (فائو) شرکت داشتند. احمدی نژآد در این کنفرانس شرکت کرد. عدم استقبال از وی و برخوردهای توهین آمیزی که با وی طی این کنفرانس شد، آنقدر برجسته بود که رسانه های حکومتی نتوانستند بر آن چشم ببندند و به موضوعی در جنگ جناحی تبدیل شد. همزمان تظاهرات بزرگی علیه احمدی نژآد در رم برگزار شد.

دبیر کل سازمان ملل متحد بان کی مون، در رابطه با این بحران گفت: «گرسنگی، خشم، فروپاشی اجتماعی، بیماری و بحران اقتصادی به ارمغان می آورد.»

احمدی نژآد تصمیم داشت با حرفهای عوامفریبانه خود رهنمود به دیگران دهد و خود را مجری تغییر در جهان بداند، اما پذیرایی از او آنقدر توهین آمیز بود که وی مجبور شد سفرش را کوتاه کند و باز گردد.

در حالی که افزایش فقر و بیخانمانی از دستاوردهای سیاستهای رزیم است رئیس دولت پاسداران در رابطه با این موضوع اعلام کرد که:«جمهوری اسلامی ایران برای توزیع عادلانه و مناسب مواد عذایی در جهان راهکارها، پیشنهادها و برنامه های روشنی دارد.» یکی از راه حلهای چشمگیر او در برابر فقر در ایران به آن در بالا اشاره شد. برداشت از ذخیره ارزی آنهم نه در جهت کمک به تولید داخلی بلکه برای واردات کالا.

یکی از این راه حلها هم کمک مالی بی دریغ جمهوری اسلامی برای لابی سازی در کشورهای فقیر است.

سیاست خصوصی سازی که همانا سپردن مالکیت به وابستگان حکومتی، آقازاده ها و زانت خواران است باعث ورشکستگی، رکود و بحران در صنایع داخلی شده است. یک نمونه آشکار آن تاثیر مخرب این گونه خصوصی سازی بر روی نیشکر هفت تپه و زندگی هزاران کارگر آن است.

رئیس سازمان خصوصی سازی رژیم در دعواهای جناحی می گوید: «تبانی برای ارزان خریدن شرکتهای دولتی در بورس» وجود دارد. (روزنامه ایران، ارگان رسمی دولت، یکشنبه 5 خرداد) این روزنامه از قول غلامرضا حیدری رئیس سازمان خصوصی سازی می نویسد:«برخی از کارگزاران بورس با تبانی یکدیگر به دنبال ارزان خری هستند».

رسانه های دولتی درآمد ایران از صادرات گار و نفت را حدود 145 میلیارد دلار ارزیابی می کنند. اما این درآمد چگونه هزینه می شود و به جیب چه کسانی می رود؟ در حالی که در امد ارزی از بهای نفت به بشکه ای 135 دلار بی سابقه است اما وضعیت معیشتی مردم هر بیشتر خراب شده است.

روزنامه سرمایه در 2 خرداد به رقم درآمد ارزی اشاره کرده و می نویسد:«درآمد ارزی حاصل از صدور نفت خام و فراورده های پتروشیمی تنها در اردیبهشت ماه جاری بیش از 10 میلیارد دلار محاسبه شده. که این درآمد فراتر از کل درآمد ارزی ایران در 12 ماه سال 1377 خورشیدی است. همین روزنامه می نویسد که این درآمد ارزی «نه شادمانی مردم را بر می انگیزد و نه واکنش مثبت محافل کارشناسی را.»

این درآمد به فساد اقتصادی بیشتر کمک کرده است. در رابطه با گرانی برنج روزنامه همشهری اول خرداد نوشته است:«هنوز بهای برنج ایرانی قله های گرانی را فتح نکرده بود، که برخی محافل آگاه از لابیهای پنهانی خبر داده و گفته بودند «یکی از مسئولان وزارت بازرگانی از طریق تاسیس شرکتی خصوصی اقدام به واردات برنج خواهد کرد.» به نوشته همشهری دبیر کل خانه کشاورز گفته است:«رانتخوارانی در دستگاههای دولتی از اطلاعاتی بهره مند می شوند که دیگران از آن محرومند.»

وضعیت وخامتبار کارگران و تعرضی که به سطح زندگی و معیشت آنان صورت می گیرد، بدون واکنش نیست. در زیر به برخی از مهمترین حرکتهای کارگران ایران پرداخته می شود.

*آدرس وبلاگ سندیکای کارگران شرکت طرح نیشکر هفت تپه

http://7tapeh.blogfa.com