دوشنبه، اردیبهشت ۲۰، ۱۳۸۹

"نه!" شعار پنج راست قامت ، حرف آخر بیشماران


دوشنبه 20 اردیبهشت 1389 - 10 می 2010

بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران

به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگي جهاني كارگران

جنبش توانمند کارگری در سالی که گذشت

مصاحبه مریم افشاری با آقای علی رضا بیانی، شورای همکاری تشکلها و فعالین کارگری

فراسوی خبر... 20 اردیبهشت

"نه!" شعار پنج راست قامت ، حرف آخر بیشماران

لیلا جدیدی

"نه گفتی و سر به دار سپردی تا راست قامت بمانی"، فرزاد کمانگر پیش از آنکه به دست حکومت جنایتکاران و تجاوزگران به جوخه اعدام سپرده شود، این سخنان را در سوگ رفیق مبارز خود، احسان فتاحیان گفته بود.

صبح روز یکشنبه، پنج انسان وفادار، پنج فرزند از خانواده زحمتکشان ایرانی که چهار نفر آنان از مبارزان کرد بودند، فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان توسط جنایتکاران رژیم و به امر خامنه ای به جوخه اعدام سپرده شدند.

از همان نخستین روزهای حکومت جمهوری اسلامی آنها که با قامت ایستاده در برابر رژیمی که می رفت تا به یکی از خونخوار ترین و جنایتکار ترین رژیمهای تاریخ بشری تبدیل شود "نه!" گفتند، به تیرکهای اعدام بسته شدند که اوج آن در دهه 60 بود. اکنون یک بار دیگر که موج اعتراضها، حفره های ایجاد شده در بنیانهای حکومت ظلم را فراخ تر کرده است، حکومت ولی فقیه خون وفاداران به مردم را می ریزد تا مردم را از خواست زندگی بهتر منصرف کند و هراس خود از سقوط حتمی را تخفیف دهد.

تاثیر این جنایت اما آنطور که رژیم می خواهد، خاموش شدن آتش جنبش اجتماعی نخواهد بود. پیامد این بی عدالتی، بر افروخته شدن خشم مردم و انزجار بیشتر از حکومت تبهکاری است که خود قبر کن خود شده است.

مشخص است که حکومت خامنه ای از تاثیر این جنایت نفرت انگیز در افکار مردم ایران بی خبر نیست و به همین دلیل نه تنها از دو روز پیش خطهای تلفن به داخل زندان را قطع می کند بلکه، بدون اطلاع دادن به وکلا و خانواده های این "قامتهای ایستاده"، خون آنان را می ریزد و همزمان، مزدوران امنیتی و انتظامی خود را در شهرهای کردستان مستقر می کند.

خانواده و دوستان جانباختگان که خبر این جنایت بزرگ را از طریق روزنامه ها دریافت کردند، به جای سکوت که خواست رژیم است، با حمایت از جانب مردم کردستان دست به اعتراض زده و همچنین قرار است امروز، 20 اردیبهشت از ساعت 11 صبح برای برگزاری یک تجمع اعتراضی مقابل درب ورودی دانشگاه تهران گرد هم آیند.

با این حال، اعتراض به این جنایت نباید محدود به خانواده و دوستان و یا خبرنگاران و فعالان حقوق بشر و حتی دانشجویان مبارز کشور بماند. اعتراضها باید عمومی و وسیع، با شرکت همه کسانی که به آینده خود و فرزندانشان می اندیشند باشد. سکوت در برابر این جنایت، دامن گیر همه مردم ایران خواهد شد.

قتل پنج زندانی سیاسی پس از شکنجه های روحی و جسمی و همچنین شکنجه و زمینه چینی برای اعدام دیگر اسرا، هتک حرمت و تجاوز به زندگی و انسانیت تک تک شهروندان ایرانی در هر جای دنیا که باشند، است. اگر امروز در اتحاد با هم علیه این جنایت بر پا نخیزیم، دست خامنه ای و آدم ربایان و تجاوز گران و قاتلان او را بر خویش باز تر کرده ایم.

باید نشان دهیم آنان که به ولی فقیه و قاتلان سینه چاکش "نه!" می گویند، از میان بیشماران برخاسته اند.